postaci różniczkowej
Encyklopedia PWN
Laplace’a przekształcenie, transformacja Laplace’a,
mat. przekształcenie całkowe, które funkcji zmiennej rzeczywistej f(t) przyporządkowuje funkcję zmiennej zespolonej F(z): 
, gdzie f(t) jest funkcją określoną na półprostej (0, +∞) — p.L. jednostronne, lub 
, gdzie f(t) jest określona na całej prostej (tzn. −∞ < t < +∞) — p.L. dwustronne.
mat. jedna z metod przybliżania pewnych równań różniczkowych cząstkowych za pomocą układu równań algebraicznych, który zazwyczaj rozwiązuje się przy użyciu komputera.
dział analizy mat., poświęcony abstrakcyjnym uogólnieniom znanych pojęć geometrii klas. i matematyki elementarnej: długości odcinka, pola wielokąta, objętości wielościanu, 0-wymiarowej miary liczącej, tzn. liczby elementów zbioru.
pole fizyczne, pole wielkości fizycznych,
wielkości będące funkcjami punktów przestrzeni i in. parametrów (np. czasu), które charakteryzują p.f. lub właściwości ośrodka ciągłego.
renta
ekon.:
[niem.< fr.],
